Leczenie zaburzeń snu

• 

Ogólnopolski program leczenia zaburzęń snu współfinansowany ze środków Fundacji 24h.

ZABURZENIA ODDYCHANIA W CZASIE SNU – ASPKET MEDYCZNY

Podstawowym warunkiem prawidłowego funkcjonowania w czasie dnia jest odpowiednia ilość prawidłowego, przynoszącego wypoczynek snu. Zwierzęta laboratoryjne których pozbawia się snu w giną w przeciągu kilku tygodni a u ludzi deprywacja snu prowadzi do narastających zaburzeń funkcji psychicznych. Średnio, człowiek potrzebuje 7-8 godzin snu. Ocenia się, że Polacy w dni robocze śpią około 7 godzin a w dni wolne od pracy około 8 godzin.

Problemy ze snem mogą można podzielić na dwie duże grupy: wynikające z zaburzeń oddychania w czasie snu oraz związane, ujmując problem bardzo szeroko, z zaburzeniami o charakterze psychiatryczno-neurologicznym. Początek tej dziedziny nauki, zwanej medycyną snu, datuje się na lata 30 XX wieku, kiedy po raz pierwszy zarejestrowano i opisano potencjały mózgowe. Obecnie zagadnienia snu, zaburzeń snu, zaburzeń oddychania w czasie snu cieszą się coraz większym zainteresowaniem. Związane jest to z jednej strony coraz większą liczbą osób uskarżających się na różne problemy związane ze snem a z drugiej, z rosnącą systematycznie wiedzą na temat zależności pomiędzy szeregiem chorób występujących w okresie dnia a zaburzeniami snu czy oddychania podczas snu.

Zaburzenia oddychania w czasie snu
Najczęstszą formą zaburzeń oddychania w czasie snu jest bezdech, definiowany jako zanik przepływu powietrza przez drogi oddechowe trwający dłużej niż 10 sekund. Biorąc pod uwagę etiologię tych zaburzeń oraz zachowanie się klatki piersiowej oraz brzucha, bezdechy dzielone są na 3 rodzaje:

• Obturacyjne. W zapisie polisomnograficznym charakteryzują się zanikiem przepływu przy zachowanych ruchach oddechowych ścian klatki piersiowej oraz brzucha.
• Centralne, w zapisie brak jest zarówno przepływu jak i ruchów oddechowych. Za powstanie tych bezdechów odpowiedzialny jest zanik impulsacji z wyższych ośrodków oddechowych do mięśni oddechowych.
• Bezdechy pochodzenia mieszanego jak sama nazwa wskazuje łączą w sobie cechy zaburzeń pochodzenia centralnego (początkowa faza) oraz obturacyjnego które dominują w końcowej fazie bezdechu.

Innym rodzajem nieprawidłowego oddychania są okresy spłyconego oddychania – hipopnoe. W odniesieniu do hipopnoe funkcjonuje wiele różnych kryteriów rozpoznawania opartych na pomiarze zmian amplitudy przepływu lub ruchów oddechowych, według jednej z nich do rozpoznania konieczne jest stwierdzenie zmniejszenie amplitudy przepływu powietrza przez drogi oddechowe o więcej niż 50% połączone z obniżeniem wysycenia krwi tętniczej tlenem o 4 lub więcej procent.

Najczęstszym zespołem chorobowym związanym z zaburzeniami oddychania w czasie snu jest Oturacyjny Bezdech Podczas Snu (OBPS). Istotą tej choroby są pojawiające się wielokrotnie w czasie snu bezdechy obturacyjne. Trudno jest podać jedną, określoną przyczynę występowania tych zaburzeń. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że drożność gardła w czasie snu uzależniona jest od wypadkowej dwóch sił. Ujemne ciśnienie generowane podczas wdechu przez mięśnie oddechowe sprzyja zmniejszaniu światła górnych dróg oddechowych (GDO). Toniczne oraz fazowe (zależne od fazy cyklu oddechowego) napięcie mięśni ma natomiast za zadanie utrzymać drożność tego odcinka dróg oddechowych. Uważa się, że do upośledzenia drożności GDO przyczyniają się w największym stopniu dwie grupy czynników:

• Zaburzenia strukturalne w obrębie GDO. U prawie 3/4 chorych na OBPS można stwierdzić nieprawidłowości anatomiczne w obrębie jamy nosowej (skrzywienie przegrody nosa, przerost małżowin nosowych, polipy); jamy ustnej (powiększony język, wydłużone podniebienie miękkie, powiększone migdałki podniebienne); czy też w zakresie części kostnych pod postacią np. cofniętej lub wysuniętej żuchwy.
• Nieprawidłowa regulacja napięcia mięśni GDO. Sen, a szczególnie faza snu szybkich ruchów gałek ocznych (REM Rapid Eye Movement), związany jest z obniżeniem napięcia mięśni szkieletowych. Uważa się, że podczas snu u chorych na OBPS napięcie mięsni GDO jest niewystarczające do zachowania jego drożności.

OBPS dotyczy najczęściej otyłych mężczyzn w średnim wieku, bardzo głośno chrapiących.
Według danych z literatury mężczyźni chorują od 1.4 do 10 razy częściej. Mimo wielu badań nie ustalono jednoznacznie przyczyny częstszego występowanie tej choroby u mężczyzn.

pobierz wniosek o dofinansowanie